نهضت واحد زحمتکشان افغانستان

طرح

نهضت واحد زحمتکشان افغانستان

کابل - افغانستان

18 جوزا 1396

به شورای محترم همکاری احزاب و نیرو های ملی دموکرات افغانستان!

آیا عبور از بن بست موجود ممکن است ؟؟؟!!!

تطبیق انحرافی مشی مصالحۀ ملی مطروحه در تیزس های ده گانۀ مصوب پلینوم شانزدهم کمیته مرکزی ح.د.خ.ا، روی برگرداندن دولت وقت اتحادشوری به رهبری گرباچوف از کمک های لوژستیکی و اقتصادی به دولت جمهوری افغانستان و در عوض اتکا به شورای نظار(تنظیم جمعیت اسلامی) به رهبری استاد برهان الدین ربانی و عدم پابندی ملل متحد تاآخر به پلان پنج فقره ای توافق شدۀ دولت وقت، سبب شد که دولت جمهوری افغانستان پس از چهارسال دفاع مستقلانه، به انتقال مسالمت آمیز قدرت به حکومت عبوری ساخته شده در پشاور پاکستان تن دهد و زمینه ساز تأسیس دولت اسلامی افغانستان گردد.

دشمنان سوگند خوردۀ افغانستان با استفاده از کاربرد سرمایه های پطرودالرکشور های عربی، استراتیژی امریکا با مدیریت پاکستان به تغیر رهبری دولت اکتفا نه نمودند، بلکه برای بربادی افغانستان و تحقق رویای صوبۀ پنجم و اعلان ایجاد کانفدراسیون بین افغانستان و پاکستان مرحله به مرحله پرقدرت ترین تأسیسات و ساختار های بنیادی را هدف قرار دادند. بنابر دخالت همسایه های شرقی وغربی (پاکستان و ایران) کابل را با حاکمیت های تنظیمی قومی(ملوک الطوایفی) در شرق، غرب، شمال، جنوب و مرکز، بین هم تقسیم کردند و وضع ولایات هم از این بهتر نبود. حرص هریک از تنظیم ها برای توسعۀ ساحۀ حاکمیت و دست رسی به اموال و گویا غنایم بیشتر، باعث بجان هم افتیدن آنها گردید و درگیری های خونین آنها، زندگی را برای هموطنان ما به جهنم تبدیل ساخت و علت اصلی تلفات جانی و مالی بی سابقه برای مردمان کابل نشین گردیدند. تاسیسات نظامی، ملکی، اقتصادی و دولتی همه نابود شد. تاراج دارایی های ملی و شخصی، پرتاب دختران افغان از بلاک های مکروریان غرض حفظ عزت و عصمت شان، حادثۀ خونین افشار، قتل دسته جمعی وطنپرستان در بادام باغ، رقص مرده ها، میخکوبی ها، شهادت بیش از شصت و پنج هزار باشندۀ کابل و به ویرانه تبدیل شدن شهر باستانی کابل و ........ را میتوان منحیث کارنامه های آنان یاد آوری نمود. در چنین وضعیت ملیون ها هموطن ما در داخل و بیرون از کشور مهاجر و آواره شدند و با استفاده از چنین حالت زمینه برای سرباز گیری دولت ها و استخبارات متخاصم آسان تر شد و از شرکت دادن افغانها درجنگ های کشمیر، عراق و سوریه نمیتوان چشم پوشی وانکارنمود.

با تغیر مهره ها و حاکمیت ها از یک تنظیم به تنظیم دیگر،از جهادی به طالبی و از طالبی به معجون مرکب تکنوکرات ها و ....... غرض فریب مردم از یک تنظیم دوسه تنظیم ولی با عین هدف ساختند: ( اتحاد اسلامی به دو قسمت سیاف و انجنیراحمدشاه احمدزی - وحدت اسلامی به سه گروپ استاد خلیلی، استادمحقق و استاد اکبری - حرکت اسلامی بدو قسمت محترم محسنی و انوری - وضعیت فعلی جمعیت اسلامی انسجام جمعیت و شورای رهبری - جنبسش اسلامی به دو گروپ جنبش ملی اسلامی و جنبش نوین - حزب اسلامی حکمتیار و حزب اسلامی ارغندیوال و ..........).

بدین لحاظ جنگ و بحران کنترول شده ادامه دارد و پایان آن نا معلوم است. برخی ها برای شکستاندن بن بست موجود از فرستادن نیروی اضافی خارجی حرف و حدیثی دارند، خطاب نهضت واحد زحمتکشان افغانستان (نوزا) به نیروهای ملی و دموکراتیک، بازمانده های حزب دموکراتیک خلق افغانستان(حزب وطن)، متحدین سیاسی قبلی آن (سازا، کجا، سپکجا، گروه کار، دهقانان افغانستان و .......) این است که وضع ساختار ها و سازمان های ما هم بهتر از تنظیم ها نیست، پراگندگی، تشدت، اتهام بستن، تقابل، توطه های درونی و بیرونی، تمایلات زبانی، مذهبی، سلیقوی، امتیازطلبی، نیش زدن، تبلیغات غیرمنصفانه علیه یکدیگر به شدت فضا را برای روشنفکران و مخصوصا آنانیکه در جامعه منحیث نیروی قابل بحث ولی بی سرنوشت وجود دارند، دچار حالت غیر قابل تحمل و تصور نموده است.

مگر فراموش نموده اید کهCIAوISIاولاً اردوی افغانستان را که پرقدرت ترین و مجهز ترین در منطقه بود، از بین بردند و هنوز که هنوز است دنیا بر ایجاد اردوی معادل آن ناکام هستند و یا اینکه نمی خواهند. در دومین ضربه این سازمان های جهنمی توانستند با تسهیل ثبت و راجستر احزاب در وجود هفتصد فورم، احزاب پرقدرت و نیرومند را پارچه پارچه و تضعیف نمایند و در بین انها تدابیری را عملی کنند که دوباره با هم نیایند، سومین ضربه اینکه با از بین بردن زیربنا های اقتصادی، صنعتی خفیفه و تصدی های دولتی و فروش آن زیر نام بازاز آزاد، جامعۀ ما را که از لحاظ محصولات زراعتی به طور کامل و صنایع خفیفه به فیصدی های مختلف به خود متکی شده بودند را، به جامعۀ کاملاً مصرفی تبدیل سازند.

این ساختار های جهنمی هنوز هم از پلان های شوم شان دست نکشیده اند. اکنون برعلاوۀ حوادث جانگداز هفتۀ اخیر شهر کابل، طبق آمار ارایه شده از طریق رسانه ها، روزانه حدود (150) تن از بهترین فرزندان وطن ما با دلیری و شهامت در دفاع از نوامیس ملی شهید می شوند، انفجار و انتهار، ضربات سنگین جانی و مالی به افراد ملکی، تاجران، سرمایه داران ملی و پیشه وران وارد مینمایند. اِعمال فساد مختلف، تولید و استعمال مواد مخدر که در طول تاریخ کشور، افغان ها از آن ننگ و عار داشتند، هویت ملی ما را لکه دار ساخته و افغانستان در همین دو زمینه شهرۀ جهان شده است. فرسنگ ها فاصله بین مردم و دولت بنابر عدم مشروعیت، ناکارآمدی در تامین امنیت، عدالت اجتماعی و وابسته بودن به اجانب، به وجود آمده است. ستون پنجم و فعالیت های آنان را، باداران شان با لباس دموکراسی و آزادی بیان می پوشانند.

درچنین حالت (نوزا) شکست بن بست را درازدیاد سربازان خارجی نه بلکه در فراخوان از نیروهای ملی، دموکراتیک، مؤتلفین سیاسی دیروز، تنظیم ها، ائتلاف ها و ساختار های ثبت شده و ثبت ناشده در وزارت عدلیه و کلیه افغانهای داخل و خارج کشور که به آزادی و عدالت پابندی دارند، میداند. گذشته را باید به تاریخ سپرد، بیایید با هم دور یک میز نشسته برای برون رفت از حالت آشفتۀ موجود، راه حلی، جبهه یی، ائتلافی و یا اجتماعی را به وجود بیاوریم و به این یاوه سرایی که دولت موجود بدیل ندارد، نقطۀ پایان بگذاریم و به دنیا بفهمانیم که خلق افغانستان سازندۀ تاریخ اش است - نه غلامان جانکری، ساختارها و دستگاه های استخباراتی که چون خود کوزه و کوزه گر و خود گل کوزه - گاهی تنظیم، زمانی طالب، القاعده و داعش می آفرینند و برای فریب مردم، دولت های دست نشانده را بر اساس پیمانهای استراتیژیک علیه آن بسیج میکنند و تیوری بحران و جنگ کنترول شده را تحقق می بخشند. یعنی دزد را میگویند دزدی کن و صاحب خانه را میگویند هوشیار باش. قصه ها و گفته های مردم از نشست طیارات در ساحات تحت کنترول مخالفین در هلمند، کندز، سرپل، فاریاب، جوزجان، دهنۀ غوری ولایت بغلان و ...... بی جانیست.

لذا شورای محترم همکاری احزاب ,نیروهای ملی و دموکراتو جبهه ملی نجات افغانستان، وقت آن فرا رسیده است تا از حالت موجود برون شده به اقدامات سازنده و چاره ساز پیرامون برون رفت از اوضاع فعلی کشور دست یازیده و نقش تاریخی و سرنوشت ساز خویش را ایفا نمایند.

با احترامات فایقه

شیرمحمد برزگر

رئیس شورای رهبری

نهضت واحد زحمتکشان افغانستان